Dusza i jej charakter

Wiara w duszę niezależna od religii

W bardzo wielu wierzeniach czy rytuałach można spotkać się z pojęciem duszy. Jest ono charakterystyczne m.in. dla religii katolickiej, ale nie tylko. Wiara w istnienie duszy pozwala widzieć sens niezależnie od tego, że na końcu ludzkiego życia czeka śmierć, która je przerywa i bezpowrotnie kończy. Dusza pozostaje, mimo że ciała już nie ma. Przeważnie jest to byt niematerialny, powiązany niejako z wnętrzem danej osoby, jak również z jej stanem psychicznym, charakterem i możliwościami. Dla wielu ludzi tylko to, że wierzą w duszę i jakiekolwiek „życie po śmierci” pozwala pozytywnie patrzeć w przyszłość. W ciągu życia cielesnego można rozwijać się duchowo, dążąc do stanu jak najbardziej bliskiego doskonałości. Często chęć ta nie może być obudzona w danej osobie z powodu jej wad, np. egoizmu, ułudy. Żeby móc pracować nad swoimi duchowymi możliwościami, trzeba się z tego wyzwolić.

Prawdy uniwersalne

Wiara w duszę otwiera drogę do wiary w inne byty niematerialne, np. anioły. Są to pozytywne istoty, które pozwalają lepiej widzieć jedyną właściwą drogę w życiu, czyli świadczenie uczynków miłosierdzia i współczucia względem innych osób. Przez dobre uczynki, jak również otwieranie się na współczucie innym, można wyzwolić się z grzechu i przyziemnego myślenia. Przeważnie mówi się też o stanie oświecenia, tożsamego z odrodzeniem – stanu takiego doświadczają osoby, które pewne są istnienia swojej duszy, czują ją, są w stanie świadczyć dobro innym i nie czerpać dla siebie korzyści materialnych (są one doczesne i powierzchowne, więc nie liczą się).